Klasik dönem kendini büyük oranda içerikle ifade ediyordu. Mana her şeyin önündeydi. Aslolan doğayı özünden kavramak olduğu için klasik dönem insanı dış dünyayla kurduğu her türden münasebette fayda esasına rücu bir yaklaşım ortaya koydu. İlahi metinler, ahlak sistemleri, estetik sunumlar biçimin müphem yollarından içeriğe ulaşmayı ihsas ediyordu. Amaç kıssa değil hisseydi çünkü. Her kıssa dönüp …
